Во своето секојдневие најчесто се движиме несвесно исклучени од својата вистина и својата живост. Животот најчесто изгледа повторувачки и живееме во надеж дека еден ден ќе дојде нешто подобро и ќе промени се. 

Можеме да се прашаме од каде доаѓа таа желба? Дали е тоа длабоко потиснатата желба за живот? Дали ја посакуваме нашата внатрешна радосна живост?

Што ако животот е СЕГА, а од нас е потребно само да се приклучиме во негововата присутност, возбудливоста и длабоката поврзаност.

Како можеме да чувствствуваме поврзаност ако не преку слушање на нашето тело?

Поради сите ограничувања, емоционални блокади и искуства во кои не била почитувана и вреднувана нашата суштина, ние го отфрламе и негираме искуството на своето тело. Но, позади сите ѕидови кои несвесно сме ги изградиле, постои нежност и живост, која истовремено е како мајчинкса прегратка и како огромен моќен Универзум. 

Ова не е обичен танц за кој што мораме да ги научиме чекорите за да танцуваме, ова е нашиот автентичен танц, нашата длабока вистина, на која можеби никогаш не сме и дозволиле да се изрази и да живее преку нас. 

Длабоко во себе ние го знаеме СВОЈОТ ТАНЦ, тоа е нашето лично искуство кое никој не може да ни го покаже, ниту пак научи како да танцуваме во него. Тоа искуство е длабоко внатрешно интимно искуство на нашата душа и со него можеме да се поврземе преку центарот на нашето срце.

Ајде заедно да ги срушиме блокадите кои несвесно ги изградивме за да ја заштитиме својата ранливост и го замрзнавме своето тело. Да ја почувствуваме својата автентичност и да и дозволиме на нашата суштина да се движи во нас и нашето искуство.